Het zit in ons systeem als moeder. Als vrouw, als man zijnde wellicht evengoed. De maatschappij wil door. Wilde door. Moest door. Maar het kon niet. Nu even niet. Even ligt alles plat. Even liggen latten laag, was er het samenzijn als familie, huisgezin, slechts het enige dat er nog toe deed. Doet. Of?
Natuurlijk was alles vroeger anders. Neem 5 jaar geleden. Vroeger kon je ongestoord een stukje chocolade naar binnen werken zonder dat er een stel ogen (van gerust meer dan 100 meter afstand) opmerkten dat je iets in je mond had. -Mamaaaa wat heb je? Vroeger.. Vroeger schreven we brieven, was er hyves, msn en lag je op de bank te chillen met een film van de plaatselijke winkel videoland waarna je hem geregeld de volgende dag vergat in te leveren (oh jongens weetje nog?) Vroeger, de tijd van ongestoord plassen en ongestoord shoppen (voor jezelf!;)) De tijd waarin alles (terugziende blik) nog zo lekker kneuterig was. Schuddebuikend Vroeger. Toen ik recent schuddebuikend foto’s terug zat te kijken van vroeger viel mijn oog plots op een aantal items uit mijn garderobe. Een garderobe dat nog steeds mijn garderobe was. Het schattige meisje van pak ‘m beet 17 jaar met dezelfde jas die nog steeds aan mijn kapstok pronkt. Nu durft ze bijna niet te zeggen dat ze inmiddels bijna 29 is en die buik plots echt kan schudden. Een heerlijke jas is het trouwens echt, met af en toe een opgeschoven knoopje. Dat dan weer wel. Een verschil Ik sta voor […]