Samen is natuurlijk alles leuker! Wij zijn inmiddels aangekomen in de zomerstop van de sportchallenge. De sportchallenge? Jazeker, de leukste sportlessen in de buitenlucht, die ik met Lifestylecenterbarneveld mag geven aan een grote groep fanatiekelingen! Vandaag blik ik terug op deze eerste maanden Sportchallenge! Een laagdrempelige en tegelijk de meest effectieve manier van sporten. Heerlijk in de buitenlucht!
Sluipend Het is een kleine 2 jaar geleden wanneer de dagelijkse routine aan het schoolplein een definitieve omslag is van mijn moederschap. Een leeg huis. Gevulde klassen. Ik werk in die tijd fulltime aan één van mijn gezamenlijke bedrijven genaamd de Sportchallenge. Ik bouw samen aan en met een groots team van collegas. Dit alles naast het fulltime runnen van het moederschap en naast manlief die de geur van diesel en hout nog altijd erg kan waarderen in een andere (trans)sportsector:). Het schrijven verdwijnt sluipend naar de achtergrond maar ik merk simpelweg geen heimwee. Goede keuze dus, zo bedenk ik me later. Toch begint het nu, jaren later wederom te kriebelen. Ik besluit de elektronische pen weer eens in handen te houden en merk al snel een vertrouwde stroom van woorden dat het papier -ofwel het scherm- vult. Zoals jij schrijft.. Schrijven dus. Want zo word er vaak gezegd. “Wilma, zoals jij schrijft..”. Optimistisch als ik ben vat ik het op als een compliment. Woorden geven aan situaties, gebeurtenissen of gevoelens. Het was zeker nog steeds zo vertrouwd. Inmiddels zijn onze dochters bijna 8 en 6 jaar. De dochters die al zo lang als blondie en brownie door het leven […]
Ik verlaat mijn huis maar zonder doei te zeggen. Zelfs de kat blijft verstijfd staan zonder te mauwen wanneer ik vertrek. De deur sluit zich moeiteloos achter me. Voor het eerst weer sporten. Voor het eerst sinds weken was er wat stilte in huis. De kindjes uit logeren. Ik weer rustig sporten en één ochtend niet om half 6 uit bed. Zo was het plan..
Het was gisteren, eigenlijk al na middennacht, toen ik de slaap niet kon vatten. De dochters had ik net een kus gegeven op hun slaperige snoetjes. En terwijl ik hun deuren sloot en mijn voetstappen vervolgde naar dat van mijn eigen kamer dacht ik na over het afgelopen jaar.. Ik ben dol op terugblikken en verwonderde me over het feit dat de eerste gedachte aan 2020 vooral de onzekerheid was. Het C-woord kunnen we inmiddels niet meer horen maar om Corona kunnen we nu eenmaal niet heen. Alles lag erin verweven dit jaar. Of… Herinnering Terwijl de galerij op mijn camera me meeneemt naar de herinneringen van het afgelopen jaar kijk ik met een grote glimlach naar mijn scherm. Ik zie hoe een klein baby’tje in Januari mijn armen vult in Jeruzalem. Een bijzondere kraamvisite, dat was het zeker. Mijn kleine neefje werd geboren. Wat een groot geschenk. Niet veel later vieren we terug in Nederland de vijfde verjaardag van onze kleuter. Net voor Corona zijn intrede doet. De eerste vakantie dat jaar wordt gecanceld. Geen familiehuis in het Zwarte Woud in Duitsland, wat een domper! Ook in de zomer gaat het er sober aan toe. Al besluiten we toch […]
We zijn 3 weken verder. Drie weken lang proef ik al van het leven waar ik het de komende, pak ‘m beet, 8 jaar mee zal moeten doen. Het schoolleven. Het leven met een beetje meer rust in huis en een beetje minder gezelligheid om me heen. De eerste dagen vallen me zwaarder dan ik dacht. Maar in de dagen die volgen weet ik er een positieve draai aan te geven. Want dít is nu. Een tijd van loslaten na een tijd van dragen, voeden, wiegen, sussen, en vermaken.
Het is zover. De zomer lijkt langzaam zijn einde te naderen ondanks de zomerse dagen die ons nog worden voorgeschoteld. Zo ineens stonden jij en ik afgelopen weken plots weer aan de start van een nieuwe tijd, een nieuwe fase. Misschien betekende dat voor jou een tijd van drukte met werk en studie. Misschien stond je net als ik weer aan het schoolplein. Een nieuwe tijd. Hoe gaan we om met die verandering?
Ik neem die morgen plaats aan mijn eettafel. Mijn billen rust op de houten stoelen die al jaren bij het meubilair horen. Ik haal de stukken kip uit mijn in elkaar geflanste healthy lunch en schuif het bord prei kieskeurig opzij.. Wat aandacht geeft groeit. Mijn ogen stuitten die morgen op mijn eigen krantenartikel dat aan de kast hangt. Groots stonden we afgelopen maand in de plaatselijke krant. Trots. En dat zijn we. Ik denk aan de vele dagen, uren, maanden (tevens jaren) werk die er in mijn bedrijf zitten. Het werk dat ik zo vaak geen werk wilde noemen want het ligt zo verweven in wie ik ben en wat ik wil bereiken bovendien. Nooit voelde ik zo sterk die positieve workaholic vibe totdat ik zelf kon beslissen waar de lat lag. Wat mijn taken waren en welke visie mij dreef. Met passie sta ik twee wekelijks op het veld om sporttrainingen te geven. Honderden deelnemers vormen samen de Sportchallenge van Barneveld. Inmiddels drie locaties. Soms is het onwerkelijk maar wat we aandacht geven, passie, dat groeit. Met diezelfde passie schrijf ik columns. Met passie werk ik aan websites. Met passie neem ik volgers mee in mijn leven via […]