Doen waar je gelukkig van word. Ik had je eerder al een vervolg beloofd. Bij deze. Hoe stond ik nu in het gezin. Was ik weer aan het werk in de zorg? Wat waren de dromen van mijn hart? Waar verlangde ik zo naar? Vragen die me sinds de rust in ons gezin was teruggekomen opspeelde. Wilde ik echt thuisblijfmoeder worden? Ik deel het vandaag met jou..
Het is december 2020 als ik na een hele lange tijd weer aan het werk ga. Ik heb een te gekke freelance schrijfopdracht gekregen via Wilma. Voor het eerst sinds máánden leg ik heel even de zorgtaken in mijn gezin naast me neer. Ik doe even iets compleet anders, iets waar mijn hart zo blij van wordt: schrijven. Ik bloei daarvan op. In 2020 nam ik grotendeels een sabbatical, een jaar waarin ik herstelde van mijn derde bevalling en mijn werk steeds verder voor me uit schoof, tot ik bewust koos voor een langere pauze. En meer dan ooit was ik me ervan bewust wat een voorbeeld ik ben voor mijn kinderen. Door me alleen op hen te richten was dat nu immers ook mijn allerbelangrijkste taak. Dat is het altijd wel, maar omdat het nu mijn enige focus was, werd ik me daar meer en meer bewust van. Het was goed om ’thuisblijfmoeder’ te zijn. Het was oprecht goed, in zoveel opzichten en op zoveel manieren, maar nu ik die schrijfopdracht kreeg, merkte ik dat ik ook lang niet had gedaan waar ik zelf van opbloei. Met liefde voor mijn gezin en mezelf heb ik mijn bedrijf op pauze […]
Het is nieuwjaarsdag als ik besluit een maand lang social media-stilte te houden. Over een week of zes zou mijn verlof eindigen en daarmee komt mijn werk alweer in zicht. Ik begon mijn verlof na een hele drukke, maar goede werkmaand, dus de drive was er. We maakten mijn nieuwe kantoor af. Alles klaar om weer aan het werk te gaan. Die social media-stilte deed me goed. Ik wilde nadenken over hoe ik mijn werk vorm wilde gaan geven. Maar, het heeft me uiteindelijk geholpen de knoop door te hakken mijn werk nog even uit te stellen. Ik werd in november voor de derde keer moeder. Voor de derde keer houd ik een klein bundeltje liefde vast. Wennen zal dat nooit, wát een wonder. Het herstel duurde echter wat langer dan verwacht en gehoopt. Ik maakte dagen mee die soms als een echte strijd voelde. Ik heb er heel wat tranen om gelaten. Ik maakte heel bewust mee dat geluk en moeiten soms als een rechte lijn met elkaar op kunnen gaan. Uiteindelijk viel dus de beslissing. Ik stel het werken nog uit en neem een sabbatical. Heel bewust ga ik deze tijd koesteren. Een klein mannetje verrijkte mijn wereld. […]
“Mama, ga je zo even werken?” Mijn peuter kijkt nieuwsgierig naar de laptop waar we ook zo vaak Meester Richard (op youtube) uit de speakers laten knallen. “Ga je weer lekker liedjes luisteren? Ok. Doei!” Ze wacht niet op mijn antwoord en vertrekt. Ik probeer haar aandacht terug te krijgen en beantwoord snel haar vragen; “Ja, mama werkt op diezelfde laptop.” Ik doe een poging om haar uit te leggen wat ik daadwerkelijk doe maar haar concentratie is allang verdwenen terwijl ik haar zie rondhuppelen met haar poppencollectie.
“Terug betalen? 7000 euro? Doe even normaal! Alsjeblieft, help!” Het is de noodkreet die Cor die ochtend haarfijn aanvoelt. “Zo’n SOS bericht schieten we natuurlijk direct te hulp, ik bel je straks”, stuurt hij terug. Aan alles merk ik dat hij, als zijnde mijn accountant, niet zoveel zorgen ziet. Niet veel later hebben we contact. “Jij zei dat ik me geen zorgen hoefde te maken, en nu dit…”.We plannen een paar dagen later een gesprek.
Wanneer je normaliter zo’n 10 weken op je ‘roze’ wolk hebt gezweefd (of die er was of niet) word het tijd voor de eerste vragen. Naast de meest geliefde vragen als; “Slaapt het door” en “loopt het al” -onee, die komt heel iets later. Word er vrij vlot met een liefdevol meeleven gevraagd of je de gang richting werk weer hebt gevonden. Je hebt ze in alle maten en uitvoeringen. Voor de één een grote wens voor de ander een grote berg. Van thuisblijfmoeder tot advocate met kinderen. We kijken in 2017 nergens meer van op..