Terwijl je dit leest vlieg ik naar Jeruzalem. Ik zeg ik, omdat de rest (mijn drietal) thuis is gebleven, naar school gaat en geniet van elkaar. Afgelopen dinsdag schreef ik er al over. “Babynews” Ik ga op kraamvisite in Jeruzalem en het enige dat ik meeneem is een handbagagekoffertje. Bevrijdend wel, moet ik bekennen.
Het is avond. Al veel te laat en ik heb trek. Niet een beetje ook. Manlief die zich al de hele avond bourgondisch zit uit te leven kan ik niet meer aan. Ik vertrek naar boven. En toch kom ik terug. Gits een zak chips uit de trapkast en vul een schaaltje. Lekker vol wel. In bed snack ik alles op en val in slaap. Laten we wel eerlijk wezen, het gaat niet allemaal over rozen. Afijn..
Van jongs af aan leren we de regels, de normen en de waarden die gelden in onze cultuur, in ons geloof en daarnaast in het gezin waarin we zijn opgegroeid.. Vandaag neemt Anna ons mee verder dit thema in. Neem een kopje thee en verwonder je.. Geweten Ons geweten, dat prachtige mechanisme dat God in ons heeft geplaatst om ons te helpen te onderscheiden of hetgeen we van plan zijn te doen (of al gedaan hebben) goed of niet goed is, ontwikkelt zich terwijl we oproeien. Zodoende leren we steeds beter keuzes te maken in ons handelen. En toch, toch doen we dingen fout. We zijn immers mensen van vlees en bloed, zondig door onze verlangens én onwetendheid op bepaalde vlakken, omdat we niet alles kunnen overzien zoals God dat wel kan. Dat maakt het zo belangrijk om God bij onze keuzes te betrekken en stil te worden om Zijn stem te verstaan! Hoe dan ook, zo nu en dan worstel (ook) ik met herinneringen aan gebeurtenissen uit mijn verleden die ik het liefste onder een dik kleed veeg en nooit meer in de ogen zie. Ik wil ze begraven en voor altijd vergeten. Maar zo werkt het nu eenmaal […]
