Het voelde een beetje zoals het loslaten van je kindje. Een kindje dat schreeuwt terwijl je weet dat je moet gaan. Altijd maar onderweg. Zoiets. Maar toch ook zo anders. Want dat kindje was het platform, dit platform waar ik op deze regenachtige dag plots weer tijd voor had. Of nee, tijd voor maakte. Misschien was dat wel de grootste sleutel tot succes.
Op de gang hoor ik haar voetstappen al dichterbij komen. Vooraf bespraken we al hoe we droomden over hoe dit moment zou moeten gaan. Hoe twee zusjes elkaar voor het eerst zouden ontmoeten. Hoe deze eerste ontmoeting echt zou lopen was natuurlijk de vraag. Zou ze door hebben dat haar zusje was geboren? Zou ze begrijpen dat mama’s buik nu weer leeg was? Zou ze haar omhelzen of met gebalde vuist bestormen? Ik zie de deur open gaan..
Als de stilte valt Geen woorden omvatten Het einde nabij Dagen van hoop Tussen angst en de zorgen De wereld raast verder Maar het leven staat stil Woorden tekort In de donkere morgen Geen woorden omvatten Het einde nabij De laatste zucht in stilte geborgen – Als die berg van zorgen het zicht op de toekomst ontneemt. Wil ik mijn armen naar de hemel strekken. Hier ben ik, in gebrokenheid, met al mijn angst, verdriet en gemis. Neemt U mij bij de hand. Zodat ik ook op die berg van zorgen Uw liefde voelen kan Als de stilte valt.. Op 14 januari is door God thuisgehaald onze lieve (schoon)vader en enthousiaste opa. Veel te jong. Woorden schieten tekort. *Vorig jaar plaatste ik dit bericht. En nu zijn we een jaar verder. Een jaar zonder. Een jaar waarop het leven even zijn glans verloor. Een jaar waar opnieuw de zon mocht gaan schijnen en de herinnering voortleeft als een kostbaar geschenk in ons hart. -x- Mama van Dijk
Het is eind augustus. Ze is pas 15 maar het mannelijke gezelschap laat haar bloed geregeld een beetje sneller stromen. Met haar 15 lentes jong is de aantrekkingskracht van mannen groots. Van snelle kus in een steegje tot de handdruk van haar uiteindelijke ware vlam. Met tussendoor de begroeting van de man die ze destijds wist te adoreren. Het kon op 1 dag, met 15 lentes jong, in de tijd van msn, hyves en zoveel meer. We gaan terug naar dat steegje.. Een snelle kus De grote jongen met zijn blanke huid en een wat rossige haardracht komt op haar af gelopen. Niet veel eerder zat ze achterop zijn fiets, gewoon leuk. Natuurlijk had ze wel door dat hij wat meer van haar verlangde. Gek was ze niet. Ze vond het wel prima. Maar op die middag wanneer ze zijn achter rekje afspringt komt hij dichterbij. Zijn gezicht een beetje naar het hare. Een snelle kus in het steegje volgt. Ietwat overrompelt is ze. Vooral wanneer slechts enkele seconden later een oerkracht uit het moederlijk huis naar buiten komt geblazen! Er vliegen rake woorden door dat bewuste steegje. Woorden die zij zich later niet herinneren kon, woorden die haar overrompelde ziel wel […]
Ik kan het bijna niet geloven maar de reis is geboekt. Ik droom ervan. Al een poosje. Ik vind het reuze spannend en tegelijk kan ik niet wachten! –Duhu-. Over een paar maandjes vlieg ik samen met de leukste peuter naar Jeruzalem. De tickets zijn geboekt, haar paspoort in de maak. Ze heeft inmiddels de perfecte leeftijd en ik? Ik durf het aan. De allereerste keer vliegen met kind. Zonder papa en dreumes.
Welke taal spreek jij? Ik wil het vandaag niet hebben over het Engels dat nog steeds wel eens moeizaam over mijn lippen komt en ook niet over moedertalen. Vandaag haak ik in op de taal van je hart. Vertel me, welke taal spreek jij? Liefdestalen Liefdestalen inderdaad. Je hebt ze vast al eens voorbij zien komen en misschien heb je er al de nodige persoonlijke verdieping in zitten. Er zijn vijf talen van de liefde te noemen die we heus allemaal in ons hebben. Vandaag duiken we nog eens in de verschillende liefdestalen en ontdek jij mogelijk ook welke taal jouw hart spreekt. Vijf talen Positieve woorden Tijd en aandacht Lichamelijke aanraking Dienstbaarheid Cadeaus Qualitytime Mijn taal van de liefde, de taal van mijn hart, is tijd voor elkaar. Het woord qualitytime ligt heel dicht bij mijn hart en écht tijd voor mijn gezin, compleet, voelt voor mij als goud. Ik ben deze blogpost nog maar net begonnen of het is manlief die aan de andere kant van de lijn enthousiast oppert dat hij mogelijk niet aanstaande vrijdag maar pas zaterdag zal thuiskomen. Had hij mijn liefdestaal na 11 jaar nog steeds niet onder de knie? (Of ik de zijne […]
Natuurlijk vieren wij Pasen ook met lekker eten. Alhoewel jullie de afgelopen weken hier en daar ook een aantal paasgedachtes met diepere boodschap hebben gelezen is het Paasfeest natuurlijk ook een goede reden voor het wegwerken van een overheerlijke chocolade paashaas en meer. Het zal vast aan mij liggen maar als ik zo’n paashaas ontkleed wil ik maar één ding; een eerste hap in zijn oren zetten. -liefst zijn hele kop, just telling. Vandaag een paar inspiratie tips voor een onvergetelijk paasfeest.
Het plannen van je vakantie, voor veel mensen een geluksmomentje. In Huize van dijk is het meer een luxe probleem. Nou ja, probleem? Laten we wel voorop stellen dat we dankbaar zijn voor onze vakantie. Maar dan… Zon of kou? Vrouwtje: “zon” Ik: “kou” Vrouwtje: “strand” Ik: “bergen” Vrouwtje: “city trips én shoppen” Ik: “rust!!” Canada We verschillen nog wel een beetje zeg maar. Inmiddels staat Canada al jaren bovenaan mijn lijstje, en oke… het liefst dan ook gelijk een enkele reis. Maar laten we het eerst eens als vakantie proberen (3 maanden ofzo?) Vorig jaar zomer waren we het er dan toch eindelijk over uit dat we dit jaar naar Canada zouden gaan. Wil het niet dat plots de wasmachine wel heel veel lawaai begon te maken om nog maar niet te spreken over de schutting, die waait tegenwoordig niet meer om. Nee, die is inmiddels zo flexibel dat hij gewoon weer overeind veert. De klusjes in huis die nog gedaan moeten worden vormen samen een rekening waar je u tegen zegt en als klap op de vuurpijl verbruikt de auto tegenwoordig meer olie dan ik jagermeister, iets wat dus ook geen jaren meer goed gaat. Zeeland dan maar? “We […]
Doda? Ja feitelijk gezien ben ik niet alleen tante maar ook aunt (in Engels) en doda (in Hebreeuws). In onze wilde tienerdromen woonde we, zuslief en ik, in een twee onder één kap. Konden onze kinderen via een deurtje in de schutting oversteken naar de tuin van de ander. Dat kleine deurtje (dat ik me voorstelde) tussen het leven van onze kindjes in werd een vliegreis van 5 uur.