“Terug betalen? 7000 euro? Doe even normaal! Alsjeblieft, help!” Het is de noodkreet die Cor die ochtend haarfijn aanvoelt. “Zo’n SOS bericht schieten we natuurlijk direct te hulp, ik bel je straks”, stuurt hij terug. Aan alles merk ik dat hij, als zijnde mijn accountant, niet zoveel zorgen ziet. Niet veel later hebben we contact. “Jij zei dat ik me geen zorgen hoefde te maken, en nu dit…”.We plannen een paar dagen later een gesprek.
De onthulling van een nieuw blogjaar op Mamablog Mama van Dijk. We knallen bijna het jaar uit. Nog even en de flappie’s in ons midden zijn hun leven weer zeker en de oliebollen drijven alweer vrolijk in het vet. Het is slechts een kwestie van dagen voor er weer ,door menig enthousiasteling, duizenden euro’s de hemel in zal worden geknald en we beginnen aan een gloed nieuw jaar.
Het is rond half 9 als de bel gaat. Enthousiast rennen mijn meisjes naar de deur! “Oma!” juichen ze haar toe!Terwijl ik mezelf elke keer opnieuw gelukkig prijs met deze vrouw in hun leven worden er dikke zoenen uitgedeeld. Dag lieverds, dag mam! Tot zo! Een warme kop thee wordt gezet en mijn werkdag begint..
In Maart verbleef ons meisje in het ziekenhuis in verband met hevig onverklaarbaar huilen. Er werd een opname gepland om medische afwijkingen uit te sluiten en rust en ritme aan te brengen in de onrust van haar kleine lijfje. Een heftige week waarin we tussen ons huis en het ziekenhuis reden. De hele dag. We hebben ervaren hoe het is om niet compleet te kunnen zijn. We deelden verhalen en intieme momenten in de familiekamer van de kinderafdeling en zagen worsteling, verdriet in gezinnen om ons heen. Vandaag een kijkje door mijn ogen. De ogen van een mama. Haar kindje in het ziekenhuis..
Barneveld, bekend (naast mamablogger Mama van Dijk) om zijn kakelende kippen. En als rasechte Barnevelder laat mij deze fipronil affaire zoals hij in de media zo bijzonder word genoemd ook niet geheel in koude kleren zitten. Van cameraploeg in de kerk tot lege schappen in de winkels. De verandering van een prachtig beestje in een gevaarlijk monster, als je alles zou geloven…
Vandaag neem ik je even mee, naar die zonnige dagen, enkele weken terug. Het is 20 Juni om precies te zijn als ik enigszins oververhit besluit dat het tijd word voor een zwembad. Ik regel oppas, struin winkels langs. Duik diverse webshops in en beland uiteindelijk diezelfde dag nog aan de balie van de Welkoop in Barneveld met maar één doel. Een. Groot. framezwembad. Please!
Het is precies 5 maanden na de geboorte van onze oudste dochter als ik besluit te schrijven over mijn leven als christelijke mama met slechts een handjevol trouwe lezers. Hier en daar post ik een blogje online en al snel vinden we op Mama van Dijk herkenning. Jullie in mij als schrijver, maar ik eveneens door jullie reacties als lezers. Het bemoedigd keer op keer om door te gaan. En zo groeit Mama van Dijk uit tot deze Moederschap en Lifestyle blog.
