Vorige week kon je wat mijmeringen lezen over de woorden zing, vecht, huil en bid. Misschien ga je in je hoofd al verder naar de volgende drie. Bij de terugblik op het afgelopen jaar… Lees je weer mee? Lach. Elke dag. Zoonlief is al een hele avond wakker, als ik hem voor de avondvoeding een schone luier geef en een een pyjamaatje aantrek. Hij moet haast wel moe zijn, denk ik. Maar, hij lacht. Oh, als er toch één vrolijk is. Kleine vreugdebrenger. Hij begint te blazen op zijn lippen, ik lach. Iets wat hij duidelijk opmerkt en een manier wordt om me de komende tien minuten hard aan het lachen te krijgen. Wat een komiek. Om kwart over tien ‘s avonds is het alsof ik naar een cabaret show zit te kijken van mijn eigen vijf maanden oude zoon. Heerlijk! Tranen van vreugde. Om kwart over tien ‘s avonds is het alsof ik naar een cabaret show zit te kijken van mijn eigen vijf maanden oude zoon. Werk. Op z’n tijd. Mijn hoofdpijn is onder controle, mijn leven heeft een mooi ritme. Ik geniet. Juist als ik weer zin krijg om te gaan werken, komen de mailtjes weer binnen. […]
Moederschap
In deze dagen waarin we toeleven naar moederdag denken we in het bijzonder aan de moeders zonder kind. In het gemis van wat is en niet mocht zijn. Van het kind zonder moeder. Van de moeder met het diepe verlangen in haar hart. Anoniem ontving ik onderstaande inzending. Bedankt lieve vrouw, dat ik het mag delen zodat we daarmee anderen mogen omarmen. Van hart tot hart.. Moeder zonder kind Ik wieg mijn lege armenen leg ze om mijn schoot,in stilte biddend: “Heere,het verlangen is zo groot.” Waarom die lege kamers;waarom is het zo stil?“U kent toch ook mijn hart,dat ik graag zorgen wil?” Als ik in een gezin ben,geniet in zo hard mee.Maar kom ik daarna thuis,dan zijn wij ‘maar’ met z’n twee. Begrijp me niet verkeerd,ik wil ook echt niet klagen.‘k Ben dankbaar dat we samen zijn,maar toch zijn er die dagen. Dat alles op me afkomt,dan voel ik me alleen.Een thuis is niet hetzelfdeals ‘gewoon een huis van steen’. Een huis gevuld met liefde,met tranen en een lach.Met zorgen om te delen,ook al heb je niet je dag. Het voelt soms zo onzeker,zal het ooit wel zo zijn?Dit huis gevuld met spelen,lachen, gillen en soms pijn? Dat als […]
Zing, vecht, huil, bid, lach, werk en bewonder. Door een vriendin las ik deze woorden. Ik mijmerde er even over terwijl de melodie eronder ook direct mijn gedachten in beslag nam. “Dat is echt het leven, he.” app ik diezelfde vriendin. Op die dag laat ik ook vast mijn hoofd wennen aan het idee voor een nieuwe blog. Dat wordt ook tijd, want de jongste is alweer bijna een half jaar. Het was precies zoals die zeven woorden. Een mooie samenvatting. Ik neem jullie mee door zeven momenten in het afgelopen half jaar, het echte leven in; zingend, vechtend, huilend, biddend, lachend, werkend en vol bewondering. Zing. De dag van de bevalling. … middenin de bevallingspijn ervaar ik dat; Vrede. De kinderen worden naar school gebracht, ik besluit onder de douche te gaan om de weeën op te vangen. Terwijl de warme stralen als een deken over mijn rug vallen, komt een prachtig lied in mij naar boven, ik zing. Maar, spotify neemt het al gauw van me over. Repeat. Dat liederen steun kunnen zijn in moeilijke situaties en vrede kunnen brengen in je hart, wist ik. En nu, middenin de bevallingspijn, ervaar ik dat; Vrede. Een moment van […]
Het zit in ons systeem als moeder. Als vrouw, als man zijnde wellicht evengoed. De maatschappij wil door. Wilde door. Moest door. Maar het kon niet. Nu even niet. Even ligt alles plat. Even liggen latten laag, was er het samenzijn als familie, huisgezin, slechts het enige dat er nog toe deed. Doet. Of?
“Laat me gewoon even.” Ik vertrek naar boven maar ze volgen. Natuurlijk. Ik snak naar wat meer ademruimte. Heel even zonder de aanblik van kinderen, het geluid van ruzie of überhaupt geluid. Terwijl ik ze liefdevol in bad zet stap ik zelf onder de douche. Warme douchestralen vallen over mijn gezicht, er vallen tranen mee. Niemand ziet het. Ze vermengen zich moeiteloos in de warmte. Met mijn vingers druk ik zachtjes mijn oren dicht. In mijn hoofd hoor ik het mezelf zeggen.. “Was het werkelijk zover gekomen?”
Natuurlijk was alles vroeger anders. Neem 5 jaar geleden. Vroeger kon je ongestoord een stukje chocolade naar binnen werken zonder dat er een stel ogen (van gerust meer dan 100 meter afstand) opmerkten dat je iets in je mond had. -Mamaaaa wat heb je? Vroeger.. Vroeger schreven we brieven, was er hyves, msn en lag je op de bank te chillen met een film van de plaatselijke winkel videoland waarna je hem geregeld de volgende dag vergat in te leveren (oh jongens weetje nog?) Vroeger, de tijd van ongestoord plassen en ongestoord shoppen (voor jezelf!;)) De tijd waarin alles (terugziende blik) nog zo lekker kneuterig was. Schuddebuikend Vroeger. Toen ik recent schuddebuikend foto’s terug zat te kijken van vroeger viel mijn oog plots op een aantal items uit mijn garderobe. Een garderobe dat nog steeds mijn garderobe was. Het schattige meisje van pak ‘m beet 17 jaar met dezelfde jas die nog steeds aan mijn kapstok pronkt. Nu durft ze bijna niet te zeggen dat ze inmiddels bijna 29 is en die buik plots echt kan schudden. Een heerlijke jas is het trouwens echt, met af en toe een opgeschoven knoopje. Dat dan weer wel. Een verschil Ik sta voor […]
LEESTIPS – “Is dat alles wat je leest?” Laat ik gelijk met de deur in huis vallen en je een volmondig Ja geven. “Maar ik mis je eigen bijbel?” Klopt, de bijbel op mijn telefoon heeft dat plaatsje ingenomen. Alhoewel ik al maanden zeg dat ik de bijbel zelf weer wat vaker in bladvorm zou moeten lezen bewijst de praktijk anders. Ik ben niet zo’n lezer. Best grappig als schrijven zo’n groot deel van je leven inneemt. Afijn, zo zijn we allemaal uniek zullen we maar zeggen. Leestips voor christelijke mama’s De laatste tijd krijg ik steeds meer vraag naar mijn boekjes. Ik deel op instagram.com/mamavandijk regelmatig stukjes uit mijn favoriete boekjes van het moment. Niet zo gek dat de vragen daarom toenemen. Vandaag daarom dit overzichtje van mijn 4 toppers. Dit jaar begon ik met het dagboekje van Willem de Vink. Elke dag een stukje rondom Gods genade! Wat een bemoediging. Het is mijn persoonlijke en grote favoriet van dit moment. Bestel en/of bekijk hier: De meisjes lees ik dagelijks voor uit de prentenbijbel. De schitterende platen en de mooie verhalen vervelen niet en het is al het tweede jaar dat hij op tafel ligt. Ik merk dat juist […]
Terwijl je dit leest vlieg ik naar Jeruzalem. Ik zeg ik, omdat de rest (mijn drietal) thuis is gebleven, naar school gaat en geniet van elkaar. Afgelopen dinsdag schreef ik er al over. “Babynews” Ik ga op kraamvisite in Jeruzalem en het enige dat ik meeneem is een handbagagekoffertje. Bevrijdend wel, moet ik bekennen.
Daar lag ze. In bed te huilen. Het deken was tot ver over haar haren getrokken waarmee ze hoopte alles buiten te sluiten. Maar al het enge was binnenin haar. Een gedachten golf spoelde weer over haar heen en ze voelde dat ze bijna verdronk in de angst. Haar hart bonsde hard in haar borst, alsof het zijn weg naar buiten zocht. Haar ademhaling leek als vanzelf te versnellen naar een tempo dat niet goed bij te houden was. Hyperventilatie maakte zich meester van haar en in paniek greep ze naar het zakje dat al klaarlag op haar nachtkastje om haar ademhaling weer onder controle te krijgen. Ze wilde uitschreeuwen: ‘Waarom Heer?! Waarom?! Hoe lang nog moet ik dit verdragen?!’ Maar waarom zou ze? De hemel leek van koper te zijn op deze donkere dagen. Ik heb een angststoornis Angst. Voor mij – helaas – een heel reëel thema in mijn leven. Tijdens mijn zwangerschap kreeg ik de diagnose ‘angststoornis’. Geen pretje kan ik je vertellen. Maar misschien hoef ik je dat niet te vertellen, want misschien worstel jij er zelf ook mee. De website volksgezondheidenzorg.info vertelt me dat 35,8 per 1.000 vrouwen ook kampte met een angststoornis in 2018. […]