En ineens staan we hier. Alweer halverwege de decembermaand. Voor je het weet sluiten we een indrukwekkend jaar af en stappen we het volgende jaar binnen. Een jaar waarin je kinderen (ik vermoed net als hier) weer veel te hard zijn gegroeid, een jaar waarin je dankbaar omkijkt. Ik hoop het tenminste. Vandaag kijken we (even terug en daarna snel) vooruit want er komen zulke gave dingen aan!
Moederschap
Sorry Manlief? Noem je mij zo? Materialistisch? Met betraande wangen en rode ogen sta ik voor manlief die zich van geen kwaad bewust is. Wat boeit zo’n stomme wagen nou? grapt hij er volkomen nuchter uit. Stomme-wagen? Ho even! Gefrustreerd loop ik weg. Ik ga staan, pal voor de “stomme wagen” als ik er met schokkerige stem uit weet te krijgen;
Enkele weken geleden plaatste ik een foto in mijn instagram stories. Mijn meisjes waren ineens weer helemaal fan van het opklapbare houten mini keukentje dat ze uit de kast hadden gevist. Onze ietwat kleine kamer was/is niet echt geschikt voor een reusachtige speelkeuken maar de liefde voor die dingen is er des te meer. Wellicht komt het er ooit nog van. Een voor onder de veranda, in de tuin of op hun eigen kamertjes misschien? Wie weet!