Kotsmisselijk overhandig ik die morgen mijn meisje over aan opa en oma. Ik duik mijn bed in maar niet voor ik een test onder het stof vandaan haal. Gewoon even voor de gemoedsrust denk ik nog. Zo misselijk was ik namelijk maar zelden..
Moederschap
Ik loop in alle vroegte schiphol binnen, geniet van een ontbijtje en loop niet veel later de trap op richting het oranje gekleurde vliegtuig. Zouden mijn meisjes al wakker zijn? Ik neem plaats dichtbij het raam terwijl mijn gedachten me al vrij direct meenemen op ontdekkingsreis. Wat als.. Dan.. Zou papa..? Een kleine knoop in mijn buik verlaat me al snel nadat we zijn opgestegen. Boven de wolken..
“Naomi is ziek geweest. Ik heb even getwijfeld of ze morgen wel naar schooltje (psz) kan. Maar als ik haar nu zie verwacht ik haar wel te brengen” Ik sluit mijn app gesprek af “Zie ik je morgen misschien bij school?”. Even later lees ik ietwat verbijsterd op; “Wat ga je morgen doen dan?” Ik voel de grijns waarmee hij word getypt bijna door mijn telefoonscherm heen spatten net nadat een eerste gedachte de revue passeert..
De perfecte autostoel voor een lage prijs – Maxi Cosi Priori, Tobi of Axiss?
Wanneer is het tijd om de overstap te maken naar een nieuwe autostoel? Vanaf hoeveel maanden mag dat? Ik zie mezelf nog zitten, scrollend tussen de pagina’s vol met autostoelen op het moment dat de voeten van Naomi met tien maanden gezellig buiten haar eerste maxi cosi bungelde. Waar moest ik op letten? Wat maakt een stoel veilig? En mag hij er alsjeblieft ook nog een beetje leuk uit zien?
De klok slaat 12 uur. Nee, niet letterlijk in huize van Dijk want het enige klokje dat hier op de magnetron geprojecteerd staat laat niet elk uur van zich horen. Afijn, de meisjes liggen tegelijk te slapen. De zon laat zich gul zien vandaag. Om er een beetje extra van te genieten hang ik mijn gordijn voor het raam even een stukje hoger. Hallo, lente! Tijd om de afwasmachine aan te zetten, de resten spinazie van de vorige dag even van het fornuis te krabben, de dweilstok over de vloer te halen en dan, na een kleine check bij mijn schone slaapsters, naar zolder te gaan.
Op vakantie met baby en peuter. Waanzinnig of krankzinnig?
Afgelopen zomer zagen wij diverse gezinnen (lees: waaghalzen) om ons heen de Belgische Ardennen inruilen voor een verre reis met kinderen. Ik smul ervan, die heerlijke kiekjes van prachtige gezinnetjes in het buitenland, ver weg. En dat kan dat tegenwoordig met baby’s, peuters en kleuters dus zomaar een dagje vliegen verderop zijn. Papa van Dijk houd niet van vliegen. Ik niet van vliegtuigen.
In Maart verbleef ons meisje in het ziekenhuis in verband met hevig onverklaarbaar huilen. Er werd een opname gepland om medische afwijkingen uit te sluiten en rust en ritme aan te brengen in de onrust van haar kleine lijfje. Een heftige week waarin we tussen ons huis en het ziekenhuis reden. De hele dag. We hebben ervaren hoe het is om niet compleet te kunnen zijn. We deelden verhalen en intieme momenten in de familiekamer van de kinderafdeling en zagen worsteling, verdriet in gezinnen om ons heen. Vandaag een kijkje door mijn ogen. De ogen van een mama. Haar kindje in het ziekenhuis..
De zon schijnt door het keukenraam naar binnen. Fijn. Ja, wat is de lente toch fijn. Terwijl Fleur langs haar fles een grijns van een glimlach tovert en ik Naomi met een pop zie moederen besluit ik dat het tijd word om te gaan. Even eruit. Even een stukje rijden. Naar bekend terrein. Ga je mee naar oma roep ik glimlachend de kamer door terwijl ik zie hoe de pop word vertroeteld. Dochterlief springt op..
Na de geboorte van dochterlief verlangden we al snel naar meer. Een kindje uit een ander land. De luxe van een eigen woning, een gevulde koelkast, de vrijheid om leuke uitjes te ondernemen. Op vakantie kunnen gaan, te kunnen sporten. Is het niet allemaal een grote luxe? Tijd om uit te reiken met liefde naar een ander gezin, we vonden een sponsorkindje..