Terwijl je dit leest vlieg ik naar Jeruzalem. Ik zeg ik, omdat de rest (mijn drietal) thuis is gebleven, naar school gaat en geniet van elkaar. Afgelopen dinsdag schreef ik er al over. “Babynews” Ik ga op kraamvisite in Jeruzalem en het enige dat ik meeneem is een handbagagekoffertje. Bevrijdend wel, moet ik bekennen.
Terwijl ik de post van gisteren schrijf blijf ik zitten. Zitten achter de laptop waar mijn vingers als een muzikaal schouwspel zojuist de woorden van mijn hart hadden beschreven. Mijn gedachten staan heel even stil. Het gebeurt niet vaak. Er volgt een tekst uit Johannes 1 vers 8 in mijn hart. Hij was niet zelf het licht hij was er om te getuigen van Het licht. Het is een van de vele teksten waar ik aandacht aan geef binnen de tiendaagse Saviorscrown die ik leid. Een lichtje schijnen in de wereld. Maar bovenal niet zelf Het licht zijn. Gisteren beschreef ik het wolkendek, de stralen van de zon die moeite hadden met het doorbreken van de dichte bepakking. En dan toch, die gedoseerde stralen. Hoe straalt Het licht in jouw leven? Wolkendek Is het wolkendek van diverse factoren in jouw leven een dichte hoop ellende geworden waar lichtstralen de kans niet krijgen te schijnen? Of was jouw blik de verkeerde kant op gericht? Staarde jouw ogen naar de gitzwarte grond onder je voeten? Waren er dingen in jouw leven die het zicht op de hemel versperde? Wat is het je waard dat de stralen van Gods liefde weer gaan schijnen […]
Het is zover. Er is geen weg meer terug. Ja, natuurlijk wel zul je wellicht glimlachend je beeldscherm ingooien. Je kunt haar altijd nog even thuishouden als het moet maar bovendien; je kunt eindelijk aan de bak met komkommer krokodillen of uitgesneden letters kaas voor in de lunchbox! Lieve help… #uithetarchief
Het was afgelopen week een rustig blogweekje. Heel bewust hield ik mijn planning een keer vrij. Of nouja, vrij? De saviorscrown liep afgelopen week in volle gang, vandaag sluiten we hem af en ik kan er stiekem wel om huilen. Van geluk dus. Het is zo bijzonder hoe God hier aan het werk is gegaan. Ik zal er komende vrijdag een kleine terugblik op geven. Daarnaast is afgelopen week mijn tweelingzusje overgekomen uit Israel én als klap op de vuurpijl bracht het moederschap me vorige week zondag weer een ‘allereerste keer’ met dit keer dus de allereerste waterpokken! Waterpokken Afgelopen maanden, zeg gerust jaren, waren we elk waterpokkenseizoen nog fluitend doorgekomen. Ik moest eerlijkheidshalve bekennen dat ik er inmiddels een beetje op zat te wachten maar met een man die nog nooit een waterpok op zijn lijf heeft weten te verwelkomen was het toch ook even spannend. Zou hij dan binnenkort ook…? Ik hoef jullie vast niet uit te leggen wat de waterpokken zijn. Wel wil ik even delen wat bij ons heeft gewerkt. Ik postte op instagram vorige week een vraag rondom tips bij waterpokken. Naast tips van verkoelende mousse, vsm, kidsclin of o.a. dr. Leenarts waren overduidelijk de […]
Daar ging ze. Om haar schouders kleurt een roze tasje. Ze had die week al vaak geoefend. Ze had menig rondje mét haar tasje door de kamer gedaan en nu was dan echt het zover. Maar dan vlakt die ochtend het enthousiasme iets af.. Mama, ik vind het eng. Eng én leuk Ik glunder en bewonder haar gevoel voor woorden. Hoe zij haar gevoel onder woorden kan brengen durf ik bijzonder te noemen. Al jong speelde ze met gevoelstermen. Het bracht de puzzelstukjes over haar onrustige babytijd verder op zijn plaats. Haar gevoeligheid in combinatie met het temperamentvolle karakter was overigens één die, wanneer in balans, elkaar konden versterken ten goede. De eerste keer peuterspeelzaal Die morgen zie ik met het opengooien van de deur haar houding veranderen. Een minuutje eerder had ze de deur van het peuterspeelzaaltje zelf opengegooid. Snel doe ik de deur weer dicht als me de ongeschreven regel ten ore komt; De juffen doen de deur open als het tijd is. Ik probeer de knoop in mijn buik te negeren wanneer ik zie dat zij vrolijk naar binnen huppelt. Aan de tafel achter een puzzel zie ik haar ogen mijn kant op kijken. Naar de juf […]