Dat onze kinderen er niet altijd een grandioze nachtrust op na houden moge inmiddels duidelijk zijn. Toch is de rust tussen 7 en 7 ook in huize van Dijk (erg) geliefd. We hebben de nodige tactieken gebruikt om ze in slaap te houden en te krijgen. Toch is er af en toe zo’n (monsterlijke) fase die om versterking vraagt. Vandaag de dag door een nieuwe huisvriend, de Nijntje lamp. Zou het helpen?
Gisteren vierden we Moederdag. Een bijzondere dag die zomaar tussen vele dagen van zorgen, dragen, verantwoording en liefde door komt. Dat de aanloop naar deze Moederdag een kinderlijk geheim met zich mee bracht vertel ik je vandaag.. Moederdag, een dag om erbij stil te staan hoeveel je eigen moeder voor je betekent. Maar ook een dag om als moeder zelf in het zonnetje gezet te worden. Mooi, een kostbaar goed, om zulke dagen samen te mogen vieren. Ik zie dit jaar voor de allereerste keer mijn kleutermeisje met een ingepakt cadeautje het plein af lopen. Haar hand houdt ze bij haar mond als ze roept: “Voor jou! Voor Moederdag.” Het Moederdag geheim Een geheimpje Thuis kan ze het niet laten om te vertellen over de verf die ze had gebruikt, de stickers eveneens. “Zo, ik verstop hem onder mijn bed” hoor ik haar liefdevol zeggen terwijl mijn voetstappen op de gang hoorbaar moeten zijn geweest. Dé lieverd. Wanneer ze me ziet fluistert ze glimlachend; “Er zitten snoepjes in, lekker!” Ik glimlach met haar mee en we vervolgen de weg naar beneden. De volgende morgen doe ik een rondje door het huis. Terwijl ik op instagram nog de nodige tips uitdeel […]
Leren fietsen. Alhoewel je het gezegde op diverse manieren kunt opvatten neem ik het vandaag graag letterlijk. Of laat ik zeggen, zij nam het letterlijk. De kleuter. Het is ongeveer, pak ‘m beet, een maand of wat geleden (note: iets met een hoofd, moederschap en een zeef, lang leve het insta archief) wanneer we besluiten de zijwieltjes van de fiets van dochterlief er eens af te schroeven. Haar “grote meidenfiets” gebruikte ze niet vaak meer, ze zat ineens veel liever op een oude driewieler die we voor 2 euro scoorde bij de kringloop. Je weet wel zo een met van die schreeuwende kleurtjes en oude plakstickers. Leren fietsen Haar hypermobiele benen schudden vrolijk heen en weer. We besluiten ervoor te gaan. Of nouja, zij dan. Haar hypermobiele benen schudden vrolijk heen en weer op de trappers terwijl haar hypergevoelige moeder enthousiast elke beweging volgt. Goedzo!! Jij kan dit! Kom op!! Het is alsof ik die middag praat tegen mijn sportchallengers die ik tweewekelijks probeer af te matten. Het is dochterlief die na twee valpogingen haar fiets een klap richting de grond geeft. Met een portie enthousiasme hervat ze de poging tot fietsen opnieuw, maar alleen als ze de heuvel af […]
Heb je er niet aan gedacht dan? Kun je even een bakje doen? Werkdagje? Wanneer was de vakantie ook alweer? En wat is dat wachtwoord? En die andere 69 verschillende andere wachtwoorden dan? Nu alweer nieuwe schoenen? Winterjassen? Je pincode vergeten? Kids in bad? Lig je al? Vandaag een bemoediging voor jou..
Het is alweer een paar maanden geleden dat Naomi voor het eerst de peuterspeelzaal binnenliep. Gevestigd in een school gaf het Naomi (en mij) eerst een nogal overweldigende indruk. De ontlading kwam dan ook steeds samen met een heleboel tranen bij het ophalen (die waren dan weer niet van mij). Inmiddels zijn we allemaal gewend. School(tje) is leuk en heeft de afgelopen tijd al een hoop moois opgeleverd tijdens het maandagse tafereel.. Onopvallend Ik zie mijn grote peuter intussen veranderen in iets dat bijna op een kleuter lijkt. Met haar 100cm was ze als twee jarige groot, nu lijkt het ineens wel mee te vallen als madam er trots bij vertelt drie jaar te zijn. Ik vind het geweldig om te zien dat ze meedoet in de groep. Stiekem kom ik elke maandag een beetje eerder naar school en kijk ik onopvallend vol liefde naar mijn kleine grote meisje. Ik zie hoe ze met haar vingers in de mond aandachtig naar de juf luistert. Ik zie hoe ze de neusgaten van een andere peuter inspecteert en hoor haar voorzichtig meezingen met een liedje. Evaluatie Na enkele maanden op de psz volgde deze maand haar evaluatie. Ze komt lekker mee in […]
Ondergetekende spreekt met name afgelopen dagen van een vicieuze cirkel die binnen de muren van Huize van Dijk maar moeilijk te doorbreken is. Ik hoor dan ook resoluut en zonder enige twijfel bij team Yeah! Ik ben toe aan ritme, wie niet? Mijn kinderen ook! Op instagram deelde ik al even wat survivaltips en dat bleek nodig..
“Oh, kijk dat kontje” roep ik met gepaste trots manlief toe wanneer hij onze jongste dochter richting de wc helpt. En nee ik had het niet over die kadetten van manlief. Haar voorheen strakke broekjes ogen inmiddels wat losjes om de billen. Hoe kan het ook anders. Nog vorige week zat daar een luier. Ik sta versteld..
