Lieverd.. Ik vervolg; Wat vind jij nu echte liefde? Manlief die weet van mijn geplande blogbericht met een ode aan de liefde haalt zijn schouders vanaf de bank op waar hij snipverkouden een mannengriep ondergaat. Hij glimlacht als hij zegt: “Motorrijden.” Zijn ogen vallen terug op het schermpje waar ik het geluid van piepende banden herken..
In een blogpost van eind oktober gaf ik je samen met Papa van Dijk de beste onderhoudstip voor je huwelijk. Er op uit zonder kinderen! Ik schreef er over en vroeg manlief eveneens zijn mannelijke gedachten hierover te delen. Want zo’n ouderwets romantische date, werd die door manlief ook zo ervaren? Iets met volkomen nuchterheid, een hongerige maag en een gruwelijke hekel aan shoppen…
We zijn nog niet de hoek om of mijn blik valt op de lege achterbank. Mijn buikinhoud veranderd in een zware steen. Lieverd, begrijp me niet verkeerd, ik wil dit heel graag maar.. Ik mis ze nu al. Vandaag geven wij, Papa en Mama van Dijk je de best mogelijke onderhoudstip voor je huwelijk. Er op uit, zonder kinderen..
Als nieuwbakken ouders tellen we regelmatig onze slaap, herken je dat? Tegenwoordig houd mijn samsung health app, de boel ongevraagd aardig bij. En dat brengt nogal wat choquerende cijfers met zich mee. Schommelde ik een tijd geleden nog rond de vrij normale 6 uur slaap per nacht, ben ik de laatste weken weer blij als dat de teller op vier staat. Onze kinderen slapen licht, onrustig (na een drukke dag) en zijn vooral buitengewoon vaak wakker. In de post van vandaag neemt Papa van Dijk je mee in het onderwerp slapen. Iets dat ook hij als jong guppie niet graag deed, maar tegenwoordig…
Na een mooie dag werken trek ik een biertje los. Die had ik wel weer verdiend, denk ik bij mezelf. Ik installeer de laptop voor een leuke film en besluit op tijd mijn bed in te kruipen. Het bed dat achter de stoelen van mijn truck verscholen ligt. Vanavond weer niet thuis. Thuis, waar het woordje nachtrust ondertussen weer een andere betekenis krijgt…
Papa van Dijk heeft zijn wilde jonge haren ondertussen aardig van zich af geschud. Maar vandaag neemt hij je nog even mee terug in de tijd naar die onbezorgde avontuurlijke jeugdherinnering. Het is een rustige zondagmiddag als daar de jonge Gerjan met zijn kameraden over straat stappen. Braaf richting de grote kerk, daar midden in ons kleine dorp. Of ze daar aankwamen? Je leest het ietwat wilde avontuur vandaag in de Papa Rubriek.
Papa’s en poepluiers. Vandaag neem ik Frans Bauer als voorbeeld, oké van z’n muziek moet je houden.. maar lachen kan hij zeker. Ik keek dan ook graag naar zijn programma viva la Frans, jullie vast bekend. Op een gegeven moment ging het in dat programma over, jawel; “Poepluiers”. Daar biechtte hij op dat hij in zijn hele leven maar 2 keer een poepluier had verschoond. Waarop ik vervolgens dacht; als hij ’t kan, kan ik het ook! Maar vooruit, met een score van slechts 2 luiers had hij al gewonnen -bij Naomi heb ik mezelf echt wel eens opgeofferd- maar toch.
Op 21 Juni 2012 trouwen manlief en ik in het bijzijn van een geweldige lieve groep familie en vrienden. Wat een waanzinnige dag was dat! Ondertussen zijn er vijf jaar voorbij gevlogen. Jaren met een lach en een traan. We hebben gedanst, gelachen, geschreeuwd, gezongen, gehuild, gedroomd, geloofd en gehoopt. Er is geboren, verloren, omhelst en gezwaaid..
