Dan brengt dat geregeld het schaamrood op je kaken, dat moge duidelijk zijn. Peuters zijn grappig, fantastisch, charmant, temperamentvol en vooral eerlijk. Heel eerlijk.
Peuter
Lieve Fleur, In gedachten sta ik aan de vooravond van jouw geboorte. Al ongeveer een week lang week nemen mijn gedachten (en Facebook herinneringen) me terug naar die tijd. Je zat nog zo lang hoog, warm en veilig in mijn buik verstopt. Niets leek erop dat je de weg al snel zou banen. En toch nog nét binnen de prematuur grens liet jij iets van je merken. Lees hier: “Bevallen of toch niet” Met een bolle buik paradeer ik als een soort van zeekoetje door de witte gangen. De aanhoudende weeën en de opgeschoten centimeters waren serieus genoeg om uiteindelijk alles klaar te leggen voor je komst. De zusters waren er klaar voor. Je papa en mama ook. Meer dan klaar om jou in onze armen te ontvangen, en te genieten van het wonder dat dicht tegen mijn hart groeide. Maar het stagneerde. Alles. Jij besloot te gaan slapen. En ik ook. De volgende morgen ligt er geen kindje op mijn buik. En uiteindelijk vertrekt papa weer met zijn truck naar het zuiden. Vals alarm tot in de verloskamers. We wisten toen nog niet dat dat eigen willetje bizar goed bij je paste. Ik glimlach. Maar exact een week later, […]
Op een of andere manier stroken nog steeds mijn hoofd en hart niet echt samen als het gaat om de snelheid waarmee het leven van vooral mijn jongste dochtertje voorbij vliegt. Alsof we allemaal vrij stil staan maar zij langs vliegt? We zijn begonnen met de voorbereidingen met haar tweede verjaardag en kunnen er niet meer omheen. Slechts enkele weken verwijderd van een feestje, haar tweede weliswaar.
Sorry Manlief? Noem je mij zo? Materialistisch? Met betraande wangen en rode ogen sta ik voor manlief die zich van geen kwaad bewust is. Wat boeit zo’n stomme wagen nou? grapt hij er volkomen nuchter uit. Stomme-wagen? Ho even! Gefrustreerd loop ik weg. Ik ga staan, pal voor de “stomme wagen” als ik er met schokkerige stem uit weet te krijgen;
Ik kan het bijna niet geloven maar de reis is geboekt. Ik droom ervan. Al een poosje. Ik vind het reuze spannend en tegelijk kan ik niet wachten! –Duhu-. Over een paar maandjes vlieg ik samen met de leukste peuter naar Jeruzalem. De tickets zijn geboekt, haar paspoort in de maak. Ze heeft inmiddels de perfecte leeftijd en ik? Ik durf het aan. De allereerste keer vliegen met kind. Zonder papa en dreumes.
“Lieverd, haal die onderbroek van je hoofd.” Als moeder van twee peuters (oké, vooruit 1 dreumes) moet ik toegeven dat ik mijn pedagogische skills af en toe met de wind laat meevliegen. Ach, so be it. Dat peuters ons altijd weer in de meest hilarische situaties weten te brengen blijkt maar weer. Vandaag geen “dé leukste uitspraken van peuterlief”. Vandaag de kant van moeder… Want echt, peutermama’s be like.. “Lieverd, niet met je vinger bij je zus in d’r neus. ” “Zand is niet om te eten schat, het is een nepijsje” “Alsjeblieft, wil je van haar hoofd afgaan” “Kijk uit met die schaar bij je haar!!” “Knuffelen doen we om de buik, dit is killen” “Niet met je tong over het raam!” “Lieverd, haal je die onderbroek even van je hoofd.” “Mag mama mijn hakken nu zelf weer aan?” “Wat zei mama nou? Niet de hele wc rol in één keer doorspoelen!” “Nee, de politie komt er niet aan” “Wil je van mijn schoot afgaan? Mama is aan het plassen.” “Nee joh, je hoeft heus niet in de gevangenis” “Word je er éterig van zeg je? Hongerig of..?” “Een sticker? Of je er op mag kleuren? Prima schat. Hoe […]
Mijn peuter én doorslapen dat zou zeldzaam zijn. Sam het schaap plaatste ik ondanks mijn enthousiasme en jullie toffe verhalen toch ook met enige vertwijfeling. Het was dan ook een soort van laatste redmiddel in de hoop op een betere (langere) nachtrust. Vandaag onze ervaring na bijna twee weken met onze nieuwe Sam, de slaaptrainer.