“Mama, ga je zo even werken?” Mijn peuter kijkt nieuwsgierig naar de laptop waar we ook zo vaak Meester Richard (op youtube) uit de speakers laten knallen. “Ga je weer lekker liedjes luisteren? Ok. Doei!” Ze wacht niet op mijn antwoord en vertrekt. Ik probeer haar aandacht terug te krijgen en beantwoord snel haar vragen; “Ja, mama werkt op diezelfde laptop.” Ik doe een poging om haar uit te leggen wat ik daadwerkelijk doe maar haar concentratie is allang verdwenen terwijl ik haar zie rondhuppelen met haar poppencollectie.
thuisblijfmoeder
“Terug betalen? 7000 euro? Doe even normaal! Alsjeblieft, help!” Het is de noodkreet die Cor die ochtend haarfijn aanvoelt. “Zo’n SOS bericht schieten we natuurlijk direct te hulp, ik bel je straks”, stuurt hij terug. Aan alles merk ik dat hij, als zijnde mijn accountant, niet zoveel zorgen ziet. Niet veel later hebben we contact. “Jij zei dat ik me geen zorgen hoefde te maken, en nu dit…”.We plannen een paar dagen later een gesprek.
Doen waar je gelukkig van word. Ik had je eerder al een vervolg beloofd. Bij deze. Hoe stond ik nu in het gezin. Was ik weer aan het werk in de zorg? Wat waren de dromen van mijn hart? Waar verlangde ik zo naar? Vragen die me sinds de rust in ons gezin was teruggekomen opspeelde. Wilde ik echt thuisblijfmoeder worden? Ik deel het vandaag met jou..
Wanneer je normaliter zo’n 10 weken op je ‘roze’ wolk hebt gezweefd (of die er was of niet) word het tijd voor de eerste vragen. Naast de meest geliefde vragen als; “Slaapt het door” en “loopt het al” -onee, die komt heel iets later. Word er vrij vlot met een liefdevol meeleven gevraagd of je de gang richting werk weer hebt gevonden. Je hebt ze in alle maten en uitvoeringen. Voor de één een grote wens voor de ander een grote berg. Van thuisblijfmoeder tot advocate met kinderen. We kijken in 2017 nergens meer van op..