Vandaag het vervolg en boven alles hoe het nu is met Nayomi en Gerard. Zij vertellen ons met liefde en plezier over de reis die ze maken naar het ouderschap. Als adoptieouders in spé zien zij met verlangen uit naar de maanden die komen gaan. Elke stap brengt ze een klein beetje dichter bij hun grote droom. Een kindje om te overladen met warmte en liefde. Lees ook: “Deel 2 – De weg naar adoptie langs een diepe onvervulde wens” Beginseltoestemming Nadat we op 30 november 2017 ons rapport hebben gelezen en goedgekeurd zou het verstuurd worden aan de Centrale Autoriteit Interlandelijke Adoptie in Den Haag. Weer wachten dus. Half december kregen we van de Raad voor de Kinderbescherming een brief dat ons rapport daarheen verstuurd is. Vanaf toen begon het wachten op onze officiële beginseltoestemming. December ging voorbij en het werd januari, ik keek elke dag weer of de postbode goed nieuws meebracht in een envelop maar de eerste weken van januari verstreken zonder post vanuit de Centrale Autoriteit voor Interlandelijke Adoptie in Den Haag. Eigenlijk was ik dat wachten wel beu en heb ik de ‘’stoute schoenen’’ aangetrokken en gebeld op 16 januari 2018 naar de Centrale Autoriteiten […]
adoptie
Vorig jaar kwam ik in contact met Nayomi (26), trouwe lezer van dit Mamablog. Met haar man Gerard (30) slaat zij zich een weg door het adoptieproces heen. Nadat duidelijk werd dat zij zelf geen kinderen kunnen krijgen bleef de diepe wens over. Een diep gekoesterde wens om ooit mama te mogen worden. De wens voor adoptie. Nayomi neemt je mee in haar ontdekkingsreis naar het moederschap, door diepe dalen met oog op het licht. Een weg die hen langzaam richting de top brengt. Zullen zij binnenkort een kindje met liefde mogen omarmen? Vandaag stel ik hen aan jullie voor. Vertel eens, hoe hebben jullie elkaar ontmoet? Gerard en ik hebben elkaar eind augustus 2009 via de christelijke datingsite funkyfish leren kennen. We hebben eerst vooral contact gehad via msn, sms en bellen en uiteindelijk kwam Gerard vanuit Veenendaal waar hij woonde op 14 september 2009 naar Hattem toe voor ons eerste afspraakje. Op diezelfde avond ontstond onze relatie. Al vrij snel (na een half jaar ongeveer) hebben we samen besloten dat we wilden trouwen. Familie en vrienden moesten hier in het begin wel even aan wennen zeker ook omdat we elkaar nog maar zo kort kenden maar wij wisten […]
ADOPTIE – In mijn vorige blog schreef ik over de diepe onrust die ik ervoer. Inmiddels zijn we bijna twee maanden verder sinds we eind maart het bericht kregen dat de adoptie vertraging op zou lopen. Nu ik dit schrijf is het half juni en staan we deze maand 21 maanden op de wachtlijst, de tijd vliegt.
Lieve mini, In mijn gedachten en hart leef je al zo levensecht en lijkt het alsof je soms al zo dichtbij bent. Tegelijkertijd ben je nog zo ver weg en wachten wij hier vol gezonde spanning (al moet ik je eerlijk bekennen dat papa en mama soms ook ongeduldig zijn) op het telefoontje dat we jou mogen ophalen. Geboren in ons hart dat ben je al We kijken uit naar het moment dat we je eindelijk kunnen vasthouden en voor altijd in onze armen mogen sluiten want geboren in ons hart ben je al. Dat klinkt misschien gek maar vanaf het moment dat we wisten dat we voor adoptie zouden kiezen groeide je elke stap die wij maakten in het proces meer in ons hart en nu wachten we vol verlangen op jou. Een welkom thuis Afgelopen zomer hebben papa en ik gewerkt aan je kamertje. We hingen nieuwe gordijnen op, hebben de muren voorzien van mooie okergele en mint vlakken en kochten een hele toffe kast waar straks jouw kleren in kunnen hangen. Als we weten of je een jongetje of een meisje bent en hoe oud je bent moeten we alleen nog een bedje kopen. Ook hebben we […]